śmiergust

śmiergust – śmigus dyngus (pol.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…śmiergust
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…śmiergustu
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…śmiergustowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…śmiergust
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...śmiergustym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…śmierguście
Wołacz l. poj. Ty…śmierguście
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…śmiergusty
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…śmiergustōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…śmiergustōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…śmiergusty
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…śmiergustami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…śmiergustach
Wołacz l. mn. Wy…śmiergusty
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Po śmierguście mōm dycko pełny koszyk kroszōnek.

PL: Po śmigusie dyngusie mam zawsze pełny koszyk pisanek.

 

SI: Jutro rano bydymy zaś łazić po śmierguście.

PL: Jutro rano będziemy chodzić znowu po śmigusie dyngusie.

 

SI: Przi śmierguście niy jedna izba je zaloto ,jak dziołchōw lejōm.

PL: Przy śmigusie dyngusie jest nie jeden pokój zalany, jak polewają dziewczyny.

Podej dalij…