śniyg – śnieg (pol.); der Schnee (ger.); sníh (cze.); snow (eng.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | śniyg |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | śniega |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | śniegowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | śniyg |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | śniegym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | śniegu |
| Wołacz l. poj. Ty… | śniegu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | śniegi |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | śniegōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | śniegōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | śniegi |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | śniegami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | śniegach |
| Wołacz l. mn. Wy… | śniegi |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Dzisio nasuło tela śniega, co my sam jeszcze w życiu niy widzieli.
PL: Dzisiaj napadało tyle śniegu, ile jeszcze tutaj w życiu nie widzieliśmy.
SI: Kaj sie to tam kulocie w tym śniegu.
PL: Gdzie się to tam tarzacie w tym śniegu.
SI: Dziecka sie rade śniegym ciepiōm.
PL: Dzieci rzucają się chętnie śniegiem.