sorōń

sorōń – gbur, arogant (pol.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…sorōń
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…sorōnia
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sorōniowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…sorōnia
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...sorōniym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…sorōniu
Wołacz l. poj. Ty…sorōniu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…sorōnie
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…sorōniōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sorōniōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…sorōniōw
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…sorōniami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…sorōniach
Wołacz l. mn. Wy…sorōnie
Przimiotnik (jaki? czyj?)sorōński

 

SI: Cōż to je za sorōń z tego chłopa, ani sie niy prziwito, jak wlezie.

PL: Cōż to jest za gbur z tego człowieka, nawet nie przywita się po wejściu.

 

SI: Sam jakiś sorōnie miyszkajōm, ôni z żodnym niy godajōm.

PL: Tutaj jakieś gbury mieszkają, oni z nikim nie rozmawiają.

 

SI: Jo z tym sorōniym niy godōm.

PL: Ja z tym gburem nie rozmawiam.

 

SI: Dej pokōj tymu sorōniowi, bo ôn sam z żodnym niy godo.

PL: Daj spokój temu gburowi, bo on tutaj z nikim nie rozmawia.

 

Podej dalij…