spiyrka – sprzeczka (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | spiyrka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | spiyrki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | spiyrce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | spiyrka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | spiyrkōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | spiyrce |
Wołacz l. poj. Ty… | spiyrko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | spiyrki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | spiyrek; spiyrkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | spiyrkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | spiyrki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | spiyrkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | spiyrkach |
Wołacz l. mn. Wy | spiyrki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Co to zaś tam była wczora za spiyrka miyndzy wami?
PL: Co to znowu wczoraj była tam za sprzeczka pomiędzy wami?
SI: Z nim niy zaczynej, bo ôn yno szuko keregoś do spiyrki.
PL: Z nim nie zaczynaj, bo on szuka tylko kogoś do sprzeczki.