spiyrka

spiyrka –  sprzeczka (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…spiyrka
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…spiyrki
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…spiyrce
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…spiyrka
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...spiyrkōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…spiyrce
Wołacz l. poj. Ty…spiyrko
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…spiyrki
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…spiyrek; spiyrkōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…spiyrkōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…spiyrki
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…spiyrkami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…spiyrkach
Wołacz l. mn. Wyspiyrki
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Co to zaś tam była wczora za spiyrka miyndzy wami?

PL: Co to znowu wczoraj była tam za sprzeczka pomiędzy wami?

 

SI: Z nim niy zaczynej, bo ôn yno szuko keregoś do spiyrki.

PL: Z nim nie zaczynaj, bo on szuka tylko kogoś do sprzeczki.

 

 

Podej dalij…