srōmota – coś groźnego, strasznego, ogromnego (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | srōmota |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | srōmoty |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | srōmocie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | srōmota |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | srōmotōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | srōmocie |
| Wołacz l. poj. Ty… | srōmoto |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | srōmoty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | srōmotōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | srōmotōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | srōmoty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | srōmotami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | srōmotach |
| Wołacz l. mn. Wy… | srōmoty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | srōmotny |
Coż to sie tam robi na dworze za srōmota.