Stanik – Stanisław (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | Stanik |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Stanika |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Stanikowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | Stanika |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | Stanikym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | Staniku |
| Wołacz l. poj. Ty… | Staniku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | Staniki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Stanikōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Stanikōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | Stanikōw |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | Stanikami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | Stanikach |
| Wołacz l. mn. Wy… | Staniki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: imię męskie Stanisław. Lokalnie mogą występować inne skrōty iminia (np. Stasiek, Stanik), jak również jego inne odmiany.
SI: Jutro wybiyrōmy sie na ryby ze Stanikym.
PL: Jutro wybieramy się n aryby ze Staszkiem.
SI: Zaniyś Stanikowi ta kosa, niech ci jōm naklepie.
PL: Zanieś Staszkowi tę kosę niech ci ją naklepie (naostrzy)