strzewik

strzewik – but (pol); der Schuh (ger.); střevíc (cze.); shoe (eng.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…strzewik
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…strzewika
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…strzewikowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…strzewik
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...strzewikym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…strzewiku
Wołacz l. poj. Ty…strzewiku
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…strzewiki
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…strzewikōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…strzewikōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…strzewiki
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…strzewikami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…strzewikach
Wołacz l. mn. Wy…strzewiki
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

Sebuj se strzewiki, co sam starce niy namarasisz.

Te nowe strzewiki mie cisnōm, tōż piechty niy zōńda.

Kaj żeś to deptoł, że mosz te strzewiki taki zmazane?

Podej dalij…