strzewik – but (pol); der Schuh (ger.); střevíc (cze.); shoe (eng.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | strzewik |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | strzewika |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | strzewikowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | strzewik |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | strzewikym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | strzewiku |
Wołacz l. poj. Ty… | strzewiku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | strzewiki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | strzewikōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | strzewikōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | strzewiki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | strzewikami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | strzewikach |
Wołacz l. mn. Wy… | strzewiki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Sebuj se strzewiki, co sam starce niy namarasisz.
Te nowe strzewiki mie cisnōm, tōż piechty niy zōńda.
Kaj żeś to deptoł, że mosz te strzewiki taki zmazane?