styczyń – styczeń (pol.); der Januar (ger.); leden (cze.); January (eng.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | styczyń |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | stycznia |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | styczniowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | styczyń |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | styczniym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | styczniu |
| Wołacz l. poj. Ty… | styczniu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | stycznie |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | styczniōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | styczniōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | stycznie |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | styczniami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | styczniach |
| Wołacz l. mn. Wy… | stycznie |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | styczniowy |
We styczniu wybiyrōmy sie z babōm do sanatorium, bo bez zima je wiyncyj czasu.
Latoś we styczniu kwitły mi kwiotki na zegrōdce.