szewiec

szewiec – szewc (pol.); der Schuhmacher (ger.); švec (cze.); shoemaker (eng.); швець (ukr.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…szewiec
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…szewca
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szewcowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…szewca
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...szewcym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…szewcu
Wołacz l. poj. Ty…szewcu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…szewce
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…szewcōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szewcōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…szewcōw
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się…szewcami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…szewcach
Wołacz l. mn. Wy…szewce
Przimiotnik (jaki? czyj?)szewiecki

 

SI: Szewiec niy mioł dzisiej czasu, tōż kozoł prziś jutro po te strzewiki.

PL: Szewc nie miał dzisiaj czasu, więc kazał przyjść jutro po te buty.

 

SI: Terazki niy ma szewcōw, tōż strzewiki trza na hasiok wyciepować.

PL: Teraz nie ma szewców, więc buty trzeba na śmietnik wyrzucać.

 

SI: Zaniyś te strzewiki do szewca, niech ci te krōmfleki sprawi.

PL: Zanieś te buty do szewca, żeby ci te obcasy naprawił.

Podej dalij…