szkło – szkło (pol.)
Rodzaj | n. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szkło |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkła |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkłu |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szkło |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szkłym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szkle |
Wołacz l. poj. Ty… | szkło |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szkła |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkeł; szkłōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkłōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szkła |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szkłami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szkłach |
Wołacz l. mn. Wy… | szkła |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | szklanny |
SI: Dej pozōr, aż sie niy urzniesz na tym szkle. (cz: ur-zniesz)
PL: Uważaj, żeby się nie przeciąć natym szkle.
SI: Co to sam zaś je strzaskane, że sam tela szkła leży?
PL: Co to tutaj znowu jest potłuczone, że tutaj leży tyle szkła?
SI: Niy deptej po tym szkle, aż ci go nogi niy wlezie.
PL: Nie depcz po tym szkle, żeby ci się nie wbiło do nogi.