szkolorz – uczeń (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szkolorz |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkolorza |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkolorzowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szkolorza |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szkolorzym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szkolorzu |
| Wołacz l. poj. Ty… | szkolorzu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szkolorze |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkolorzōw; szkolorzy |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkolorzōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szkolorzy |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | szkolorzami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szkolorzach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szkolorze |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Po niedzili zas szkolorze idōm do szkoły.
Tyn autobus je taki pełny, bo szkolorze w nim jadōm.
Jutro jada ze szkolorzami do kina, tōż przida niyskorzij dudōm.