szkut – włos (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szkut |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkuta |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkutowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szkut |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szkutym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szkucie |
| Wołacz l. poj. Ty… | szkucie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szkuty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkutōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkutōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szkuty |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | szkutami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szkutach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szkuty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: włos w znaczeniu pejoratywnym.
Czamu żes se zaś tych szkutōw niy poczosoł.
Te twoji szkuty i we zupie idzie trefić.
Kedy pudziesz do golacza z tymi szkutami?