szlajfa – wstęga (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szlajfa |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szlajfy |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szlajfie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szlajfa |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szlajfōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szlajfie |
| Wołacz l. poj. Ty… | szlajfo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szlajfy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szlajfōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szlajfōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szlajfy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szlajfami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szlajfach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szlajfy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Dziołchy miały poprzewiyszane na sobie bioło-czerwiōne szlajfy.
PL: Dziewczyny miały poprzewieszane na sobie biało-czerwone wstęgi.
SI: Zdjynci ôd tego umrzytego przewiōnzane było czornōm szlajfōm.
PL: Zdjęcie tego zmarłego przewiązane było czarną wstęgą.