szłapcug – na piechotę, pieszo (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szłapcug |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szłapcuga |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szłapcugowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szłapcug |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szłapcugym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szłapcugu |
| Wołacz l. poj. Ty… | szłapcugu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szłąpcugi |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szłapcugōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szłapcugōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szłapcugi |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szłapcugami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szłapcugach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szłapcugi |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: potocznie – pieszo, na piechotę
Najlpszy cug, to je szłapcug, bo je za darmo.
Kej ci koło ukradli, tōż terazki bydziesz szłapcugym jeździōł.
Szłapcug je najzdrowszy, bo luftu niy truje