szmak – smak
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szmak |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szmak |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szmakowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szmak |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szmakym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szmaku |
| Wołacz l. poj. Ty… | szmaku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szmaki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szmakōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szmakōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szmaki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szmakami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szmak |
| Wołacz l. mn. Wy… | szmak |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Musicie se kożdy sōm doprawić ta zupa, bo kożdy mo inkszy szmak.
Jo dzisiej niy mōm szmaku, bo żech wczora trocha popiōł.
Te pozimki sōm jakiś taki bez szmaku, choćby sztuczne.