sznōrka – sznurówka (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | sznōrka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sznōrki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sznōrce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | sznōrka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | sznōrkōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | sznōrce |
Wołacz l. poj. Ty… | sznōrko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | sznōrki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sznōrek; sznōrkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sznōrkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | sznōrki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | sznōrkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | sznōrkach |
Wołacz l. mn. Wy… | sznōrki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Zawiōnzej se ta sznōrka, bo se jōm nadepniesz a sie przewrōcisz.
PL: Zawiąż sobie tę sznurówkę, bo ją sobie przydepniesz i się wywrócisz.
SI: Naucz sie już te sznōrki wiōnzać.
PL: Naucz się już te sznurówki wiązać.
SI: Sznōrka ci sie ôdwiōnzała.
PL: Sznurówka ci się rozwiązała.