szofer

szofer – kierowca (pol.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…szofer
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…szofera
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szoferowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…szofera
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...szoferym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…szoferze
Wołacz l. poj. Ty…szoferze
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…szofery
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…szoferōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szoferōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…szoferōw
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…szoferami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…szoferach
Wołacz l. mn. Wy…szofery
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Zawołej tyż tego szofera na ôbiod, niy bydzie tam we aucie sidzioł.

PL: Zawołaj także tego kierowcę na obiad, żeby nie musiał tam siedzieć w samochodzie.

 

SI: Jo dzisiej robia za szofera, tōż niy moga pić gorzoły.

PL: Ja dzisiaj pracuję jako kierowca, więc nie mogę pić wódki.

 

SI: Zrōb tyż tymu szoferowi kawa.

PL: Zrób także temu kierowcy kawę.

 

 

 

Podej dalij…