szofer – kierowca (pol.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szofer |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szofera |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szoferowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szofera |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szoferym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szoferze |
Wołacz l. poj. Ty… | szoferze |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szofery |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szoferōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szoferōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szoferōw |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szoferami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szoferach |
Wołacz l. mn. Wy… | szofery |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Zawołej tyż tego szofera na ôbiod, niy bydzie tam we aucie sidzioł.
PL: Zawołaj także tego kierowcę na obiad, żeby nie musiał tam siedzieć w samochodzie.
SI: Jo dzisiej robia za szofera, tōż niy moga pić gorzoły.
PL: Ja dzisiaj pracuję jako kierowca, więc nie mogę pić wódki.
SI: Zrōb tyż tymu szoferowi kawa.
PL: Zrób także temu kierowcy kawę.