szpara

szpara – szczelina (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…szpara
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…szpary
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szparze
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…szpara
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...szparōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…szparze
Wołacz l. poj. Ty…szparo
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…szpary
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…szparōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szparōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…szpary
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…szparami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…szparach
Wołacz l. mn. Wy…szpary
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Dej pozōr, co ci ta muterka niy wleci do tej szpary, bo wiyncyj takich niy mōm.

PL: Uważaj, żeby ci ta nakrętka nie wpadła do tej szczeliny, bo więcej takich nie mam.

 

SI: Zrōb te szpary miyndzy sztachetami myńsze, coby mi ludzie z drōgi do zegrōdki niy zaglōndali.

PL: Zrób te szczeliny pomiędzy sztachetami mniejsze, żeby mi ludzie z drogi do ogrodu nie zaglądali.

 

SI: Podej mi te klucze sam bez ta szpara pod dźwiyrzami.

PL: Podaj mi te klucze tutaj przez tę szczelinę pod drzwiami.

 

Podej dalij…