szpōnt

szpōnt – korek (pol.)

Rodzajmnżyw.

Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…szpōnt
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…szpōnta
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szpōntowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…szpōnta
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...szpōntym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…szpōncie
Wołacz l. poj. Ty…szpōncie
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…szpōnty
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…szpōntōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szpōntōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…szpōntōw; szpōny
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…szpōntami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…szpōntach
Wołacz l. mn. Wy…szpōnty
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Dyć zatkej ta flaszka szpōntym, po co mo sie te wino luftować.

PL: Zatkaj tę butelkę korkiem, żeby to wino nie wietrzało.

 

SI: Niy mōm szpōnta, bo mi sie kajś pod szrank pokuloł.

PL: Nie mam korka, bo mi się gdzieś poturlał pod szafę.

 

SI: Sam mosz pora szpōntōw, ale to to może być mało, kej mosz tela tego wina.

PL: Tutaj masz parę korków, ale to może być mało, skoro masz tyle tego wina.

 

Podej dalij…