szpyrka – słonina, skwarek (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szpyrka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szpyrki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szpyrce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szpyrka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szpyrkōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szpyrce |
Wołacz l. poj. Ty… | szpyrko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szpyrki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szpyrek; szpyrkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szpyrkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szpyrki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szpyrkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szpyrkach |
Wołacz l. mn. Wy… | szpyrki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: (1) słonina; (2) skwarek.
SI: Naskworz mi trocha szpyrki, bo mi prziszoł szmak na umasta.
PL: Wytop mi trochę słoniny, bo przyszła mi ochota na smalec.
SI: Pomożcie mi starko chlyb tōm umastōm, ale tak bez szpyrek.
PL: Posmaruj mi babciu chleb tym smalcem, ale bez skwarek.
SI: Pomiel ta szpyrka, to ci jōm uskwarza.
PL: Pomiel tę słoninę, to ci ją stopię na smalec.