szruba

szruba  – śruba (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…szruba
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…szruby
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szrubie
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…szruba
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...szrubōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…szrubie
Wołacz l. poj. Ty…szrubo
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…szruby
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…szrubōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szrubōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…szruby
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się…szrubami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…szrubach
Wołacz l. mn. Wy…szruby
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Dej mi sam nowo szruba, bo ta staro sie urwała przi ôdkryncaniu.

PL: Daj mi tu nową śrubę, bo ta stara zerwała się przy odkręcaniu.

 

SI: Sam żeś szruba straciōł, bezto ci tak tyn szusblech trzasko.

PL: Tutaj zgubiłeś śrubę, dlatego ci tak ten błotnik stuka.

 

SI: Ôdkryncej już sam te szruby, bo niy ma czasu.

PL: Odkręcaj już tutaj te śruby, bo nie ma czasu.

 

 

Podej dalij…