sztof – tkanina, materiał, płótno (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | sztof |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztofu |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztofowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | sztof |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | sztofym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | sztofie |
Wołacz l. poj. Ty… | sztofie |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | sztofy |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztofōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztofōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | sztofy |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | sztofami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | sztofach |
Wołacz l. mn. Wy… | sztofy |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Starko, wiela trza mi sztofu na taki klajd?
PL: Babciu, ile potrzeba mi materiału na taką suknię?
SI: Skōnd to mosz taki piykny sztof?
PL: Skąd to masz taki piękny materiał?
SI: Tyn sztof je za hruby, niy poradza go zeszyć mojōm maszynōm.
PL: To płótno jest za grube, nie potrafię go zszyć moją maszyną.