sztora – zasłona (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | sztora |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztory |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztorze |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | sztora |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | sztorōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | sztorze |
Wołacz l. poj. Ty… | sztoro |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | sztory |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztorōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztorōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | sztory |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | sztorami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | sztorach |
Wołacz l. mn. Wy… | sztory |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Pozaciōngej te sztory, aż nōm sam ludzie niy bydōm do ôkyn zaglōndać.
PL: Pozasłaniaj te zasłony, żeby nam tutaj ludzie nie zaglądali do okien.
SI: Tam za tōm sztorōm je waszpek, tam se możesz rynce umyć.
PL: Tam za tą zasłoną jest miednica, tam możesz umyć sobie ręce.
SI: Trza sam ku tym dźwiyrzōm jako sztora powiesić na zima, coby tak wiy wioło z dworu.
PL: Trzeba tutaj do tych drzwi powiesić jakąś zasłonę na zimę, żeby tak nie wiało z zewnątrz.