sztora

sztora – zasłona (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…sztora
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…sztory
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sztorze
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…sztora
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...sztorōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…sztorze
Wołacz l. poj. Ty…sztoro
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…sztory
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…sztorōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sztorōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…sztory
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…sztorami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…sztorach
Wołacz l. mn. Wy…sztory
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Pozaciōngej te sztory, aż nōm sam ludzie niy bydōm do ôkyn zaglōndać.

PL: Pozasłaniaj te zasłony, żeby nam tutaj ludzie nie zaglądali do okien.

 

SI: Tam za tōm sztorōm je waszpek, tam se możesz rynce umyć.

PL: Tam za tą zasłoną jest miednica, tam możesz umyć sobie ręce.

 

SI: Trza sam ku tym dźwiyrzōm jako sztora powiesić na zima, coby tak wiy wioło z dworu.

PL: Trzeba tutaj do tych drzwi powiesić jakąś zasłonę na zimę, żeby tak nie wiało z zewnątrz.

 

Podej dalij…