sztyngel – łodyga (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | sztyngel |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztyngla |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztynglowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | sztyngel |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | sztynglym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | sztynglu |
| Wołacz l. poj. Ty… | sztynglu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | sztyngle |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztyngli; sztynglōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztynglōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | sztyngle |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | sztynglami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | sztynglach |
| Wołacz l. mn. Wy… | sztyngle |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Kaj żeś to te kwiotki ôtrzōns, żeś same sztyngle dudōm prziniōs.
Trza te tōmaty powiōnzać ku jakim patykōm, bo sie te sztyngle połōmiōm.
Prziniyś mi sam pora tulpōw do wazōna, ale coby miały taki dłōgsze sztyngle.