szusblech – błotnik (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szusblech |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szusblecha |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szusblechowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szusblech |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szusblechym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szusblechu |
| Wołacz l. poj. Ty… | szusblechu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szusblechy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szusblechōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szusblechōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szusblechy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szusblechami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szusblechach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szusblechy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Wejź, przikrynć se tyn szusblech, bo go stracisz.
PL: Weź, przykręć sobie ten błotnik, bo go zgubisz.
SI: Kaj żeś to strzaskoł tyn szusblech we aucie?
PL: Gdzie to rozbiłeś ten błotnik w samochodzie?