tarło – tarka (pol.)
Rodzaj | n. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | tarło |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | tarła |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | tarłu |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | tarło |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | tarłym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | tarle |
Wołacz l. poj. Ty… | tarło |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | tarła |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | tarłōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | tarłōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | tarła |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | tarłami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | tarłach |
Wołacz l. mn. Wy… | tarła |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Sam mosz tarło, a trzij te kartofle, yno dej pozōr, aż pazurōw niy potrzesz.
PL: Tutaj masz tarkę, a trzyj te ziemniaki, tylko uważaj, żeby palców nie potrzeć.
SI: Jak niy chcesz krotych ôgōrkōw, tōż se ich potrzij na tarle.
PL: Jeżeli nie chcesz krojonych ogórków, to potrzyj je sobie na tarce.
SI: Jo sam niy mōm tarła do trzycio kartofli.
PL: Ja nie mam tutaj tarki do tarcia ziemniaków.