truła – trumna (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | truła |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | truły |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | trule |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | truła |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | trułōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | trule |
Wołacz l. poj. Ty… | truło |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | truły |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | trułōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | trułōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | truły |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | trułami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | trułach |
Wołacz l. mn. Wy… | truły |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Za trułōm szła baba z dzieciami.
PL: Za trumną szła żona z dziećmi.
SI: Jo niy szoł żech sie podziwać na Zigusia, bo niy rod ôglōndōm kerego we trule.
PL: Ja nie poszedłem popatrzeć na Zygmunta, bo niechętnie oglądam kogoś w trumnie.
SI: Mie sie dycko spōmino, jak żech widziała starzika leżeć we trule.
PL: Mnie się zawsze przypomina, jak widziałam dziadka leżącego w trumnie.