tykadło – wahadło (pol.)
Rodzaj | n. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | tykadło |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | tykadła |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | tykadłu |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | tykadło |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | tykadłym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | tykadle |
Wołacz l. poj. Ty… | tykadło |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | tykadła |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | tykadłōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | tykadłōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | tykadła |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | tykadłami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | tykadłach |
Wołacz l. mn. Wy… | tykadła |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: wahadło np. od zegara.
SI: Czamu tyn zygor zaś stoji? Naciōngnij te ciynżarki, naszteluj wajzry a dugnij te tykadło, coby zaczōn chodzić.
PL: Czemu ten zegar znowu stoi? Naciągnij te ciężarki, nastaw wskazówki, i pchnij tylko wahadło, żeby zaczął chodzić.
SI: We tykadle na spodku je tako szruba, trza niōm sztelować, coby zygor zaczōn dobrze chodzić.
PL: W wahadle na spodzie jest taka śruba, trzeba nią regulować, żeby zegar zaczął dobrze chodzić.