utropa – utrapienie, zmartwienie, kłopot (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | utropa |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | utropy |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | utropie |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | utropa |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | utropōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | utropie |
Wołacz l. poj. Ty… | utropo |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | utropy |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | utropōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | utropōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | utropy |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | utropami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | utropach |
Wołacz l. mn. Wy… | utropy |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Z tōm gowiedziōm to yno je utropa, żrać to chce, ôdbywać trza, a profitu z tego niy ma.
PL: Z tymi zwierzętami jest tylko kłopot, jeść to chce, karmić trzeba, a korzyści z tego nie ma.
SI: Z tym psym to yno mōmy utropa, w dōma to siedzi, pod nogami sie szmatle, ani kaj wyjechać niy idzie.
PL: Z tym psem to tylko mamy utrapienie, w domu to siedzi, pod nogami się plącze, nawet wyjechać gdzieś nie można.