werbus

werbus – najemnik, pracownik zwerbowany (pol.); Lohnarbeiter (ger.); námezdní (cze.); mercenary worker (eng.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…werbus
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…werbusa
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…werbusowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…werbus
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...werbusym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…werbusie
Wołacz l. poj. Ty…werbusie
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…werbusy
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…werbusōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…werbusōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…werbusy
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się…werbusami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…werbusach
Wołacz l. mn. Wy…werbusy
Przimiotnik (jaki? czyj?)ôd werbusa

 

SI: Dzisio my na szychcie mieli yno werbusōw, niy szło sie dogodać.

PL: Dzisiaj na dniōwce mieliśmy samych pracowników zwerbowanych, nie można było się dogadać.

 

SI: Werbus przijechoł sam yno za robotōm.

PL: Pracownik najemny przyjechał tutaj tylko za pracą.

 

SI: Takich werbusōw to mielimy sam mocka, niy ma sam już żŏdnego.

PL: Takich pracowników najemnych mieliśmy tytaj dużo, nie ma już tu nikogo.

Podej dalij…