wiater – wiatr (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | wiater |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | wiatru |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | wiatrowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | wiater |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | wiatrym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | wietrze |
| Wołacz l. poj. Ty… | wietrze |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | wiatry |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | wiatrōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | wiatrōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | wiatry |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | wiatrami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | wiatrach |
| Wołacz l. mn. Wy… | wiatry |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Dobrze, że tyn wiater dmucho, bo chocioż luft je trocha czyściejszy.
PL: Dobrze, że ten wiatr wieje, bo chociaż powietrze jest trochę czystsze.
SI: Powieś te prani na dworze, to ci roz dwa uschnie na wietrze.
PL: Wywieś to pranie na podwórku, to ci w momencie wyschnie na wietrze.
SI: Musisz pod wiater puszczać tego dracha.
PL: Musisz pod wiatr puszczać ten latawiec.