Wiluś – Wilhelm (pol.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | Wiluś |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Wilusia |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Wilusiowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | Wilusia |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | Wilusiym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | Wilusiu |
Wołacz l. poj. Ty… | Wilusiu |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | Wilusie |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Wilusiōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Wilusiōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | Wilusiōw |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza sie… | Wilusiami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | Wilusiach |
Wołacz l. mn. Wy… | Wilusie |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: imię męskie Wilhelm. Lokalnie mogą występować różne skrōty iminia (np. Wili, Wiluś), jak również jego inne odmiany.
SI: Starzik pamiyntajōm jeszcze, jako to za Wilusia było.
PL: Dziadek pamięta jeszcze, jak to za Wilusia (cesarza Wilhelma II) było.
SI: Koż Wilusiowi umyć se rynce przed jodłym.
PL: Każ WIlhelmowi umyć ręce przed jedzeniem.