wōngel – węgiel (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | wōngel |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | wōnglo |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | wōnglu |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | wōngel |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | wōnglym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | wōnglu |
Wołacz l. poj. Ty… | wōnglu |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | - |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | - |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | - |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | - |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | - |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | - |
Wołacz l. mn. Wy… | - |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: również używany jako „wōngli” (r.n)
SI: Furmōn prziwiōz wōngel, tōż trza go ściepać do pywnice.
PL: Woźnica przywiózł węgiel, więc trzeba zrzucić go do piwnicy.
SI: Z tego wōnglo je jakoś dużo hasio.
PL: Z tego węgla jest jakoś dużo popiołu.
SI: Prziniyś mi sam dwa kible wōnglo.
PL: Przynieś mi tutaj dwa wiadra węgla.