wtorek – wtorek (pol.); der Dienstag (ger.); úterý (cze.); Tuesday (eng.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | wtorek |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | wtorka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | wtorkowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | wtorek |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | wtorkym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | wtorku |
| Wołacz l. poj. Ty… | wtorku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | wtorki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | wtorkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | wtorkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | wtorki |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | wtorkamii |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | wtorkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | wtorki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | wtorkowy |
Przidź kole wtorku, to ci nazbiyrōm tych jajec na ta dorta.
We wtorki leci w telewizorze „Diagnoza”.