zic – siodło, siedzenie (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | zic |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zica |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | zicowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | zic |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | zicym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | zicu |
| Wołacz l. poj. Ty… | zicu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | zice |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zicōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | zicōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | zice |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | zicami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | zicach |
| Wołacz l. mn. Wy… | zice |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: siodełko, siedzenie pojazdu, roweru, samochodu, traktora itp. cz: z-ic
Kluczyki mosz tam na zicu we aucie. (cz: z-icu)
Boli mie już zadek ôd tego zica. (cz: z-ica)
Czamu te zice sam sōm taki twarde? (cz: z-ice)