zielazo – żelazo (pol.); das Eisen ger.); železo (cze.)
Rodzaj | n. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | zielazo |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zielaza |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | zielazu |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | zielazo |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | zielazym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | zielezie |
Wołacz l. poj. Ty… | zielazo |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | zielaza |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zielazōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | zielazōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | zielaza |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | zielazami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | zielazach |
Wołacz l. mn. Wy… | zielaza |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | zieleźny |
Piyrwej wszystko musiało być ze sielaza, a terazki ze plastyku, abo szkła.
To tam musi kajś leżeć przi tymu zielezie, yno musisz poszukać.
Zielazo wartko ruści, tōż możno lepsze bydzie drzewianne.