zowitka – panna z dzieckiem (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | zowitka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zowitki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | zowitce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | zowitka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | zowitkōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | zowitce |
| Wołacz l. poj. Ty… | zowitko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | zowitki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zowitek; zowitkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | zowitkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | zowitki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | zowitkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | zowitkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | zowitki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Ôn je rozwodnik, a terazki se wziōn zowitka i żyjōm na kryka.
PL: On jest rozwodnikiem, a teraz wziął sobie pannę z dzieckiem i żyja bez ślubu.
SI: Ôna była zowitka, miała te dziecko za panna.
PL: Ona była panną z dzieckiem, miała to dziecko jako panna.