żur

żur – śląska zupa na zakwasie (pol.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…żur
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…żuru
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…żurowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…żur
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...żurym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…żurze
Wołacz l. poj. Ty…żurze
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…żury
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…żurōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…żurōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…żury
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…żurami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…żurach
Wołacz l. mn. Wy…żury
Przimiotnik (jaki? czyj?)-
Rybnik

POL: regionalna zupa na Śląsku, przygotowana na zakwasie.

 

SI: Naworz mi na piōntek żuru z kartoflami, bo downo żech niy mioł a tak mi szmak prziszoł.

PL: Ugotuj mi na piątek żuru z ziemniakami, bo dawno nie miałem i tak mi przyszła chęć.

 

SI: Jo se wezna dzisiej na ôbiod zimiokōw ze żurym uwarza.

PL: Ja wezmę i ugotuję sobie dzisiaj na obiad ziemniaki z żurem.

 

 

Podej dalij…