żur – śląska zupa na zakwasie (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | żur |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | żuru |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | żurowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | żur |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | żurym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | żurze |
Wołacz l. poj. Ty… | żurze |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | żury |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | żurōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | żurōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | żury |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | żurami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | żurach |
Wołacz l. mn. Wy… | żury |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: regionalna zupa na Śląsku, przygotowana na zakwasie.
SI: Naworz mi na piōntek żuru z kartoflami, bo downo żech niy mioł a tak mi szmak prziszoł.
PL: Ugotuj mi na piątek żuru z ziemniakami, bo dawno nie miałem i tak mi przyszła chęć.
SI: Jo se wezna dzisiej na ôbiod zimiokōw ze żurym uwarza.
PL: Ja wezmę i ugotuję sobie dzisiaj na obiad ziemniaki z żurem.