zwōnek

zwōnek – dzwonek (pol.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…zwōnek
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…zwōnka
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…zwōnkowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…zwōnek
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...zwōnkym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…zwōnku
Wołacz l. poj. Ty…zwōnku
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…zwōnki
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…zwōnkōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…zwōnkōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…zwōnki
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…zwōnkami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…zwōnkach
Wołacz l. mn. Wy…zwōnki
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Zwōnek zazwōniōł, a lekcyjo sie skōńczyła, tōż Francikowi sie upiykło, bo rechtorka niy zdōnżyłą go spytać.

PL: Dzwonek zadzwonił i lekcja się zakończyła, więc Frankowi upiekło się, bo nauczycielka nie zdążyła go zapytać.

 

SI: Zazwōń na zwōnek, a niy ciś sie bez pytanio.

PL: Zadzwoń na dzwonek, a nie pchaj się bez pytania.

 

SI: Niy było sam zwōnka, tōż Jorguś zaklupoł na dźwiyrze.

PL: Nie było tutaj dzwonka, więc Jerzyk zapukał na drzwi.

Podej dalij…