żymła

żymła – bułka (pol.); die Semmel, die Brötchen (ger.); žemle (cze.); buns (eng.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…żymła
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…żymły
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…żymle
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…żymła
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...żymłōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…żymle
Wołacz l. poj. Ty…żymło
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…żymły
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… żymeł; żymłōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…żymłōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…żymły
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…żymłami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…żymłach
Wołacz l. mn. Wy…żymły
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Śpiychej sie, co niy braknie tych żymłōw, bo niy bydzie makōwek.

PL: Śpiesz się, żeby nie zabrakło tych bułek, bo nie będzie makówek.

 

SI: Sam mosz żymła, a kup se ku tymu po drōdze kōnsek wōsztu.

PL: Tutaj masz bułkę i kup sobie do tego po drodze kawałek kiełbasy.

 

SI: Suche żymły trza pomleć.

PL: Suche  bułki trzeba pomielić.

Podej dalij…