jakla – żakiet, marynarka (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | jakla |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | jegły |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | jakli |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | jakla |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | jaklōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | jakli |
| Wołacz l. poj. Ty… | jaklo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | jakle |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | jaklōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | jaklōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | jakle |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | jaklami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | jaklach |
| Wołacz l. mn. Wy… | jakle |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Wejź se jakla na tyn klajd, bo we wieczōr może być chłōdno.
PL: Weź sobie żakiet na tę suknię, bo wieczorem może być chłodno.
SI: Jo mōm tyn klajd z krōtkim rynkowym, tōż se przibleka na wiyrch jakla.
PL: Ja mam tę suknię z krótkim rękawem, więc sobie założę na wierzch żakiet.