prowda – prawda (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | prowda |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | prowdy |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | prowdzie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | prowda |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | prowdōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | prowdzie |
| Wołacz l. poj. Ty… | prowdo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | prowdy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | prowdōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | prowdōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | prowdy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | prowdami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | prowdach |
| Wołacz l. mn. Wy… | prowdy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Z nim nigdy niy wiysz, czy godo prowda, abo cygani.
Ôn powiy prowda wtedy, jak sie pomyli.
W tej gazecie niy piszōm za wiela prowdy.