izba – pokój, pomieszczenie (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | izba |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | izby |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | izbie |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | izba |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | izbōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | izbie |
Wołacz l. poj. Ty… | izbo |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | izby |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | izbōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | izbōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | izby |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | izbami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | izbach |
Wołacz l. mn. Wy… | izby |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Miyszkōmy we piynciu w jednej izbie.
PL: Mieszkamy w pięcioro w jednym pokoju.
SI: Niy mosz tam kaj jakij izby prōznej, bo chca sie wykludzić?
PL: Nie masz tam gdzieś jakiegoś pustego pokoju, bo chcę się wyprowadzić?
SI: Trza powychraniać w trzecij izbie, bo ciotka z rajchu przijyżdżo na byzuch.
PL: Trzeba wysprzątać w trzecim (gościnnym) pokoju, bo ciocia z Niemiec przyjeżdża w odwiedziny.