krōm – bałagan; nieporządek (pol.)
Rodzaj mnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… krōm
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… krōmu
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… krōmowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… krōm
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... krōmym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… krōmie
Wołacz l. poj. Ty… krōmie
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… krōmy
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… krōmōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… krōmōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… krōmy
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… krōmami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… krōmach
Wołacz l. mn. Wy… krōmy
Przimiotnik (jaki? czyj?) -
Czamu zaś sam je tela krōmu, kery mioł to dzisiej pomyć?
Jako wy umicie siedzieć w takim krōmie?
Pomyj sam tyn krōm, bo jo musza pobiglować ci koszule a serwety.