parza – pacha (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | parza |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | parze |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | parzy |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | parza |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | parzōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | parzy |
| Wołacz l. poj. Ty… | parzo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | parze |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | parzōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | parzōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | parze |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | parzami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | parzach |
| Wołacz l. mn. Wy… | parze |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Starko, chyćcie sie mie pod parza, co sie niy przewrōcicie.
Musisz mi tyn klajd przerobić, bo mie sam pod parzami ucisko.
Ta Zofija zaś założyła rynce pod parze a klacho, zamias sie roboty chycić.