przichlast – pupil (pol.)
Rodzaj | mżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | przichlast |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | przichlasta |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | przichlastowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | przichlasta |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | przichlastym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | przichlaście |
Wołacz l. poj. Ty… | przichlaście |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | przichlasty |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | przichlastōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | przichlastōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | przichlastōw |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | przichlastami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | przichlastach |
Wołacz l. mn. Wy… | przichlasty |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: To je taki przichlast, że chocioż co pobroji, to niy idzie sie na niego gorszyć.
PL: To jest taki pupil, że nawet jeśli coś przeskrobie, to nie można się na niego gniewać.
SI: To je przichlast ôd trynera, tōż ôn musi grać.
PL: To jest pupil trenera, więc on musi grać.
SI: to je taki przichlast ôd starzika, tōż ôn dycko wycygani jaki szkloki.
PL: Jo jest taki pupil dziadka, więc on zawsze wyprosi jakieś landrynki.