fach

fach – regał, zawód (pol.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…fach
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…fachu
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…fachowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…fach
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...fachym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…fachu
Wołacz l. poj. Ty…fachu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…fachy
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…fachōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…fahchōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…fachy
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…fachami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…fachach
Wołacz l. mn. Wy…fachy
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

POL: (1) regał, półka; (2) zawód.

 

SI: Połōż ta ksiōnżka na tyn wiyrchni fach.

PL: Połóż tę książkę na tę górną półkę.

 

SI: Trza mieć dobry fach w rynce, coby mieć z czego żyć.

PL: Trzeba mieć dobry zawód w ręku, żeby mieć z czego żyć.

 

SI: Jo niy siōngna na tyn wiyrchni fach.

PL: Ja nie dosięgnę do tej górnej półki,

 

 

 

Podej dalij…