antryj – przedpokój (pol.); der Vorraum (ger.); předsíň (cz.); anteroom (eng.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | antryj |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | antryja |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | antryjowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | antryj |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | antryjym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | antryju |
| Wołacz l. poj. Ty… | antryju |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | antryje |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | antryjōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | antryjōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | antryje |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | antryjami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | antryjach |
| Wołacz l. mn. Wy… | antryje |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Jakla se powieś tam na hoku w antryju.
Na to mosz antryj, coby tam strzewiki sebuwać, a niy deptać sam po tepichach.