byfyj – kredens (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | byfyj |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | byfyja |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | byfyjowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | byfyj |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | byfyjym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | byfyju |
| Wołacz l. poj. Ty… | byfyju |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | byfyje |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | byfyjōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | byfyjōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | byfyje |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | byfyjami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | byfyjach |
| Wołacz l. mn. Wy… | byfyje |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Ôtwōrz te dźwiyrka w byfyju, tam je cuker we biksie.
We byfyju mosz przeca szolki, to se wejź.
Tam we rogu, za byfyjym, wisi mietła na hoku.
We fyfyju, w szuflodzie sōm widełki.