bierco – orczyk (pol.)
| Rodzaj | n. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | biero |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bierca |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | biercu |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | bierco |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | biercym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | biercu |
| Wołacz l. poj. Ty… | bierco |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | bierca |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | biercōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | biercōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | bierca |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | biercami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | biercach |
| Wołacz l. mn. Wy… | bierca |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Prosia musi wisieć równo na biercu, co niy przewoży a niy śleci.
Bierco wiyszo sie we chlywie pod gipsdekōm na hoku.
Te prosia mo ze trzi cynty, tōż aże sie boja czy te bierco strzimie tako woga.